1
دانشجو دکتراجامعهشناسی سیاسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه شیراز
2
استادیار جامعهشناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه شیراز، شیراز
چکیده
روشنفکران ایرانی برای دریافت موقف تاریخی خویش و فهم آفتهایی که جامعۀ ایران را مبتلا کرده بود، هر کدام طرحی در ذهن داشتند، و بر مبنای آن، خویشکاریِ روشنفکری را تعریف میکردند. ازجملۀ این روشنفکران، گلشیری است که از چنین طرحی، هرچند پوشیده و نهان، در رمان مشهور «شازده احتجاب» سخن به میان آورده است. در این مقاله کوشیدهایم با بهرهگرفتن از روش تحلیل گفتمان انتقادیِ فرکلاف، نخست به گفتمان تاریخیِ مستتر در کار گلشیری دست یابیم و سپس نشان دهیم که گفتمانِ مطلوبِ نویسنده، بر چه مفروضاتی بنا شدهاست. پیدا کردن این مفروضات، در پرسش از ریشههایِ فکری گلشیری ضرورت دارد؛ مفروضاتی که در قسمت آخر مقاله، به آنها پرداختهایم. همچنین بازنمودهایم که بنمایههای اندیشۀ گلشیری، از سویی به تبار فکری و دیگرگونشدن مسیر سیاسی-اندیشگانی او بازمیگردد و از سوی دیگر نمود تحولات اجتماعی زمانۀ او است. گذشته از این موارد، در آمد و رفت میان سه سطحِ توصیفی، تفسیری و تبیینی، پارهای تناقضات را که در این نگاه وجود داشته است، به تصویرکشیدهایم.
مجتهدی، کریم (۱۳۷۹)، مدارس و دانشگاههای اسلامی و غربی در قرون وسطی، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
مسکوب، شاهرخ (۱۳۷۵)، ملاحظاتی درباره خاطرات مبارزان حزب توده ایران، ایران نامه، 56(14)، 587-610.
ملکی، فرشته و علیرضا شوهانی (۱۴۰۰)، تحلیل شخصیتهای زن در آثار رئالیستی شازده احتجاب، سمفونی مردگان و گرگ، پژوهشنامه مکتبهای ادبی، 13(5)، 52-70.
ناطقی، فرجاد و ابراهیم توفیق (۱۳۹۲)، تبارشناسی روشنفکری در تاریخ مشروطۀ ایران (سالهای 1285 تا 1305). مطالعات اجتماعی ایران، 24(7)، 160-186.
نجفی عرب، ملاحت و یدالله بهمنی مطلق (۱۳۹۳)، کاربرد واژگان در رمان شازده احتجاب از منظر زبان و جنسیت، تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی (دهخدا)، 20(6)، 121-142.
ولی پور هفشجانی، شهناز (۱۴۰۱)، چالش گفتمانی در بازتعریف هویت زنانه در شازده احتجاب، پژوهشنامه نقد ادبی و بلاغت، 27(11)، 106-127.
یزدخواستی، حامد؛ و فواد مولودی (۱۳۹۱). خوانشی «لکانی» از شازده احتجاب گلشیری. ادب پژوهی، 21(6)، 111-140.